Starożytne Królestwo Nocy

Z Skrzydła Ognia Wiki
Wersja z dnia 19:19, 6 lis 2025 autorstwa >Szkarłatka
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Starożytne Królestwo Nocy (ang. The lost city of night ) - Byłe miejsce zamieszkania Nocoskrzydłych, aktualnie ów miasto stoi opuszczone; mieszka tam tylko mała grupa Nocoskrzydłych, które nie chciały mieć Glorii za królową.

Opis

Królestwo Nocy jest położone na Półwyspie Szponów - niegdyś było większe, lecz po upłynięciu dwóch tysięcy lat niektóre części lądu zapadły się pod wodę. Jest oddzielone od reszty lądu górami nazywanymi Kłami Mrocznego Prześladowcy. Duża, największa część królestwa jest położona w kanionach i urwiskach. Wszędzie, wszędzie widać ruiny miasta, które z czasem zaczęło się niszczyć.[1] W powietrzu znajduje się niewidzialna ochronna bariera, która zabija każdego Lodoskrzydłego jaki przez nią przejdzie; dlatego też w dole można zauważyć kości lodowych smoków próbujących sforsować blokadę.

Historia królestwa

Niegdyś zamieszkane przez Nocoskrzydłe królestwo, aktualnie zasiedla je niewielka grupa Nocoskrzydłych wraz z Ostrozębą na czele. Plemię opuściło to miejsce przeszło 2000 tysiące lat temu, z powodu czynu Mrocznego Prześladowcy, który przeraził całe plemię, Jasnowidzka, widząca królowej Czujność, przekazała jej swoje ostrzeżenie. Smoki odleciały z królestwa w obawie przed Prześladowcą, i skryły się na wyspie, która stała się ich nowym domem.

Miejsca

Wielki Diament

...

Szkoła Nocoskrzydłych

...

Pałac królowej Czujność

...

Dom Mrocznego Prześladowcy

...

Dom Jasnowidzki

...

Biblioteka

...

Historia

Zostaje wspomniane, że Nocoskrzydłe nie od zawsze zamieszkiwały Wyspę. Dawniej przebywały w Pyrrii, ale ze strachu przed ponownym nadejściem Mrocznego Prześladowcy uciekły do nowego domu z wulkanem. Jest też wymienione (a w każdym razie jego kawałek) w Przepowiedni z Jadeitowej Góry: ,,Gdy zaginione miasto nocy się nie znajdzie, Jadeitową Górę grom i lód obali.", co może nasuwać wniosek, że Nocoskrzydłe będą musiały powrócić do zaginionego królestwa, bo inaczej Akademia zostanie doszczętnie zniszczona.

Szlachetne Panowanie, czyli u schyłku Dawnych Dni

Rok 2972 po wypaleniu jest początkiem przynajmniej szczątkowej dokumentacji historii Nocoskrzydłych. W tym roku na tron wstąpiła królowa Czujność (ang. Queen Vigilance). To za jej panowania Starożytne Królestwo Nocy (pod taką nazwą widnieje w podaniach z późniejszego okresu) osiągnęło szczyt swojego bogactwa i potęgi. Jednak koniec jej rządów wyznacza smutny koniec obecności Nocoskrzydłych w Pyrrii, przez następne dwa tysiąclecia plemię to uznaje się nieraz za wymarłe.

Nie ulega wątpliwości, że Starożytne Królestwo Nocy było najpotężniejszym z siedmiu królestw Pyrrii. Było to zupełna przeciwność zatęchłej, gnijącej i zadymionej Wyspy Wulkanicznej, którą ta rasa była zmuszona później zamieszkiwać.

Serce królestwa tworzy tak zwany „Wielki Diament” (ang. Great Diamond), rynek w kształcie rombu/diamentu utworzy przez najważniejsze budynki znajdujący się w centrum półwyspu. Na Wielki Diament składa się:

Pałac Królewski, Szkoła Nocoskrzydłych Muzeum Sztuki Wielka Biblioteka.

Sam pałac, wykonany z czarnego marmuru zalicza się do najpiękniejszych budowli na kontynencie, kunsztem dorównuje Pałacowi Letniemu w Królestwie Morza. Jest on imponujący i masywny, z wieloma kolumnami,  zwieńczony czerwonym dachem z wypalonych ceglanych dachówek.  Posiada on wiele korytarzy, dziedzińców ogrodów i fontann. Cała konstrukcja a szczególnie sala tronowa z Obsydianowym Tronem oraz korytarze przyozdobione lustrami wydają się przytłaczać odwiedzających swym majestatem i statycznością.  Pałac posiada wiele wież o różnych przeznaczeniach, część z nich urządzono dla gości i dyplomatów,którzy często odwiedzali to królestwo. Według zapisów było siedem takich komnat dla dyplomatów, każdy z nich większy nawet od komnat samej Królowej Korali w Pałacu w Głębinie. Każdy z nich był inaczej urządzony i miał jak najbliżej oddawać region w którym żyje plemię danego odwiedzającego. Jednymi z najważniejszych elementów pałacu są skarbiec i biblioteka. Była nieco mniejsza niż ta położona na południowym krańcu Wielkiego Diamentu jednak mimo wszystko zawiera ona tysiące zwojów, szczegółowo uporządkowanych i podzielonych tematycznie.

Na północy diamentu znajduje się szkoła Nocoskrzydłych. Budynek wybudowano w stylu zbliżonym do pałacu, z szarego i czarnego marmuru. Królestwo Nocy było pierwszym z królestw, które tak dbało o wykształcenie swoich poddanych. Obowiązywał w nim obowiązek szkolny od 2 roku życia, choć w historii znane są wyjątki... Ważnym elementem szkoły były sale przeznaczone do kontroli mocy, oraz nauki obrony przed czytaniem w umysłach. Według podań wiemy, że droga do wieży gdzie uczono jak kontrolować moc widzenia przyszłości i tworzenia przepowiedni nie była znana zwykłym uczniom. Smok obdarzony darem musiał sam odnaleźć drogę do niej, używając swojego daru.

Miasto roztaczało się wzdłuż kanionu położonego w pobliżu pałacu. Część domów wzniesiono na poziomu morza a część rozciągała się w dół kanionu. Miejsce gdzie stał dom Nocoskrzydłego określał też jego status społeczny. Rynek był zawsze gwarny i oświetlony latarniami, a na straganach gościły towary z całego znanego świata. Na całą Pyrrię znane był festiwale i bale odbywające się w każdą pełnię.  

Administracja królestwa była bardzo rozbudowana i zorganizowana. Wszystkie decyzje musiała zaakceptować królowa, której zawsze towarzyszył jej nadworny jasnowidz. Jego zadaniem było pilnowanie by żadne wydarzenie nie było zaskoczeniem dla królowej i jej dworu.  Królestwo utrzymało liczne kontakty dyplomatyczne z światem zewnętrznym i było ważnym graczem na arenie międzynarodowej. Silna armia, pozwalająca na skuteczną obronę półwyspu i kampanie zewnętrze w połączeniu z ogromnym bogactwem skrytym głęboko w skarbcach pałacu i moc jaką dysponowało wielu przedstawicieli tej rasy sprawiało, że ze zdanie królowej Nocoskrzydłych trzeba było się liczyć     

To wszytko, cała ta potęga i bogactwo się skończyło. Nocoskrzydłe odeszły a miasta i pałac powoli obróciły się w smutne ruiny. Zniknąć musieli w wielkim pośpiechu. Pozostawiły na miejscu całą sztukę i bogactwa - jedynym, co zabrali ze sobą na Wyspę Nocy, były zwoje z biblioteki. To plemię w obliczu zguby ratowało nie skarby i klejnoty lecz... wiedzę. Wyspa, na której szukali ucieczki i schronienia, bardzo szybko miała się stać ich przekleństwem i więzieniem

—II Chwalebne Panowanie, fragment artykułu autorstwa MaciejMMMMM  

Przypisy

  1. Szpony Mocy, strona 204